ปัญหาชีวิต

[Marinas]

จากที่เล่า ชีวิต จขกท ก็อย่างกับเด็กในรุ่นเดียวกันนะคะ ไม่รู้ว่าเวลานี้อายุมากแค่ไหน แต่ว่าก็คงจะยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนต้น วัยนี้ จะต่างจากชีวิตในวัยเด็กรวมทั้งเด็กทารก รวมทั้งยิ่งในปัจจุบัน การช่วยเหลือดูแลตนเองได้ ต้องทำได้เร็วขึ้น ที่เขียนนี้ เขียนเพื่อบอก จขกท ว่า แม่มีเหตุผลที่จะต้องไปเฝ้าคุณตา มั่นใจว่าในใจแม่ ก็ลำบากที่จะเลือก แต่ระหว่างบิดาของท่านกับลูกหมายถึงจขกท เดี๋ยวนี้ คนที่อยากได้แม่ที่สุด เนื่องจากไม่สบายเป็นตา ถ้า จขกท รักแม่รวมทั้งคุณตา แล้วก็เบาๆคิดให้ดี ทวนหัวข้อนี้ใหม่ ความรู้สึกว่าถูกแม่ทอดทิ้งไป จะเบาๆหายไป เพราะความรู้ความเข้าใจใหม่เข้ามาแทนที่

คนภายในวัยนี้ มักยังติดกับความคุ้นเคยที่จะได้รับการถนอม เสมือนวัยเด็ก และคิดจากมุมสิ่งที่มีความต้องการของตนเองยิ่งใหญ่ แม้ฝึกคิดในมุมของผู้อื่นบ้าง หลายๆเรื่องที่รู้สึกว่าตนเป็นผู้ถูกทำให้เสียใจ ปลอดคนดูแล อื่นๆอีกมากมาย จะหายไป จะพอเข้าใจว่าไม่ใช่ตัวเองเพียงแค่นั้น ที่ต้องดิ้นรนกับหลายๆเรื่อง หลายๆอย่างๆแม้กระนั้นผู้ใหญ่รอบกาย แล้วก็ทุกคน ต่างก็ไม่ว่าง มีภารกิจ และก็ชีวิตส่วนตัวของพวกเขาเอง และสิ่งที่พวกเขาทำให้นั้น เชื่อเถอะนะคะว่า พวกเขาทำดีที่สุดเท่าที่จะทำเป็นแล้ว หน้าที่ของ จขกท ก็คือปฏิบัติภารกิจของตนให้ดีเยี่ยมที่สุด ทั้งนี้ ต้องรู้เรื่องเพราะ เมื่อวัยเพิ่มขึ้น หน้าที่รวมทั้งบทบาททั้งหลายแหล่ก็จะมากขึ้นด้วย หลายกรณี มันเพิ่มเพราะเหตุว่าถูกสั่ง ถูกบอก แต่อีกมากมาย ที่มนุษย์เราจำเป็นต้องรู้ด้วยตัวเอง

จากที่เล่า จขกท มิได้ไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง รวมทั้งประหม่าเท่าที่คิด สิ่งนี้ เห็นได้จากการที่ถูกบูลลี่ แต่ว่าไม่สนใจ จนถึงพวกเขาเลิกไป คนไม่มีความเชื่อมั่นตัวเอง ทำแบบงี้มิได้หรอกนะคะ และนี้คือขั้นตอนการจัดแจงกับการถูกบูลลี่ที่ดีเลิศๆแนวทางหนึ่งเลยทีเดียว ไม่มากก็น้อย การบูลลี่ กับการหยอกในหมู่สหายมีรายละเอียดรวมทั้งเจตนาแตกต่าง บูลลี่นั้น เจตนาเป็นตั้งมั่นทำให้เศร้าใจ เสียความเชื่อมั่น แล้วก็ทำร้ายจิตใจ แต่ว่าหยอกล้อ เจตนาต่างออกไป เป็นการเล่นสนุก รวมทั้งหวังให้สหายสนุกสนานด้วย ในหลายสาเหตุ สิ่งกำเนิด ไม่ใช่บูลลี่ และก็ตามหลักแล้ว เมื่อเพื่อนเล่น มนุษย์เราก็จำต้องรู้ว่าสหาย ไม่ใช่ตั้งใจจริงไปเสียหมด เขียนเรื่องนี้ เผื่อจะมีสาระต่อคนที่บางทีอาจผ่านเข้ามาอ่านด้วยจ้ะ

กับแม่นั้น ช่องว่างเกิดขึ้นเพราะการสื่อสารกันน้อยเกินไป แล้วก็หรือติดต่อสื่อสารไม่ผ่าน ส่วนหนึ่งบางทีอาจเพราะเหตุว่าแม่ไม่มีเวลาและก็ทักษะที่จะรับฟัง จขกท อย่างตั้งใจ และก็ในเวลาเดียวกัน จขกท เองก็อาจไม่ยอมติดต่อ และก็หรือยังไม่สามารถหาวิธีติดต่อสื่อสารกับแม่เพื่อให้แม่รู้จักและเข้าใจตนเองที่เป็นอยู่ได้ หากไม่ติดต่อให้ดี การที่แม่จะรู้ว่าลูกปรารถนาอะไร คิดอะไรอยู่ เป็นอะไรรวมทั้งทำอะไรอยู่ ไม่ได้ง่าย อยากอะไร จำเป็นต้องบอก ไม่ว่ากับแม่แล้วก็หรือกับทุกคน อย่ารอให้ผู้อื่นจำเป็นต้องอ่านใจแล้วก็ความอยากได้ของตัวเองจ้ะ

ส่วนครูนั้น จะว่าไปแล้ว คุณครูไม่น่ากล่าวแบบนั้น แต่บางทีอาจเพราะเหตุว่าคำตอบของ จขกท อาจมีส่วนทำให้อาจารย์พูดเช่นนั้น และนี้คือข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตผู้คนเป็นประจำนั้นคือ ไม่มีทางเป็นไปได้ที่มนุษย์เราจะพบกับคนที่พูดดีปฏิบัติดีกับพวกเราไปเสียทั้งหมด ในหลายๆครั้ง เป็นเพราะนิสัยและความเคยชินของพวกเขา แต่ว่าอีกไม่น้อย ที่ตัวเราเองก็มีส่วนทำให้คนอื่นๆทำกับพวกเราเช่นนั้น ที่สำคัญคือ ไม่เก็บสถานะการณ์พวกนั้น มาไว้ในดวงใจ ด้วยเหตุว่าในความจริง มันจบลงแล้ว แล้วก็การเก็บไว้ภายในในใจทำให้ดวงใจหมองหมองเสียเปล่าๆสิ่งที่อาจเก็บเป็นการศึกษารู้แล้วก็บทเรียนจ้ะ นอกจากนี้ ปลดปล่อยให้มันผ่านไป ถ้อยคำหรือประโยคพวกนี้ เจ็บเมื่อคิดตามคำ แต่ถ้ารู้เรื่องเรื่อง บริบท คนพูดแล้วก็ตัวเองในในขณะนั้นๆไม่มีเหตุให้จำต้องเจ็บ จำเป็นต้องเศร้าใจ แม้แต่ว่าต้องเติบโตต่างหาก

ชีวิตมีสุขทุกข์ผสมปนเป เกิดเป็นคน จะมีสุขภาพเกี่ยวกับจิตแข็งแรงได้ เลือกได้นะคะ ว่าจะสุขง่าย หรือทุกข์ง่าย เลือกให้สุขง่ายเถิดนะคะ

เป็นทัศนะหนึ่งแค่นั้น มอบรัก [url=blogspottoday.weebly.com/]blogspottoday[/url]